13/17

Çalışma

Çalışma alanını çakışan mekânsal katmanlarla yeniden tanımlamak

Pandemi travmasının küresel ölçekte yarattığı sarsıcı etkilerin ardından, yaklaşan dönem, değişen çalışma biçimlerini ve yeni bir iş kültürünün habercisi olacak dönüşümleri tanımlayacak.

Tüm bunları göz önünde bulundurarak, çalışma mekânını yeni sorularla yeniden haritalayabilir miyiz? Belirsizlik bizi nereye taşıyabilir? Yeni organizasyon biçimleri içinde hem iş birliği hem odaklanma imkânı sunan sosyal alanları nasıl kurgulayabiliriz? Sınır tanımayan yeni çalışma biçimleri karşısında, bir mekânı ‘çalışma ortamı’ yapan nedir? Yeni çalışma habitatında hangi nitelikleri aramalıyız?

Modernist mekân tanımının tek işlevli referanslarla sınırlandıran bakış açısını yeniden düşünmeyi öneriyoruz. Yaşam, öğrenme, iyileşme, sosyalleşme ve çalışma alanları gibi farklı mekânsal işlevler arasında gizli bağlantıları aramaya devam ediyoruz. Bu alanlar ne kadar farklı görünse de, aralarında güçlü ortaklıklar var. Birbirine uzak gibi görünen bu alanlar arasında benzer farklılıkları ve farklı benzerlikleri nasıl arayabiliriz? Bu alanların üst üste geçtiği, iç içe algılandığı bir düzlemde yeni bir haritalama yaklaşımı mümkün mü?

Böyle bir özeti takiben, ilk etapta ilgisiz görülebilecek fakat birbiriyle örtüşen çoklu kullanım senaryolarına hitap eden bazı çözümleri ele alabiliriz. İşyeri, konaklama, sağlık merkezleri, okullar ve hatta evler için tasarımlar olarak cevaplar bulmak için mevcut kalıpları reddettiğimizi varsayalım, Bunun yerine, insanların günlük rutinlerini veya davranış biçimlerini farklı durumlarda veya senaryolarda ele alabilir ve bunları diğer koşullar ve alanlarda destekleyecek cevaplar bulabiliriz.

Senaryo temelli tasarımı yer temelli tasarıma tercih etmenin en önemli avantajı, aynı zamanda akışkan olabilmesi ve değişimlere uyum sağlayabilmesidir. Baumann'ın Liquid Modernity (“Akışkan Modernite”) adlı eserinde çok güzel bir şekilde tanımladığı gibi, bu yüzyılımızın temel özelliğidir.

Bu bölümde de birçok seçeneği, kolayca örtüşebilen çok sayıda mekânın senaryo temelli bir eleştirisi etrafında birleştirmek istiyoruz. Bu kitapçığı ofis ya da işyeri olarak adlandırmamamızın yegane nedeni budur; biz buna 'performans sergilenen alan' demeye daha yatkınız. 'Tüm dünya bir sahnedir' metaforunu kabul edersek, bu alanın adı ve işlevi yerine alternatif işlevlerle belirlenmiş tüm mekanları dev bir alan olarak tanımlayabiliriz fakat içinde yaşayanlara, yani biz aktörlere.