Toplumsal bir deneyim olarak mekânları iyileştirmek, ürün olarak yenilikçi tasarım önerileriyle yeni mekânsal çözümler yaratırken kritik bir referans noktasıdır. İyileşme mekânları alanında kritik derecede çeşitlilik gösteren ve farklı önceliklere sahip çok sayıda mekân görüyoruz. Bu mekânların her biri teknik açıdan ne kadar önemli olursa olsun, yine de kritik bir payda var, o da iyileşme hedefi. İyileşme kavramı sadece mekanda bulunan hastaları değil, aynı zamanda hemşire, bakıcılar ve doktor gibi iyileştiriciler olarak adlandırdığımız herkesi kapsamaktadır.

İyileşme kavramı, yalnızca teknik açıklamalarla sınırlanamayacak kadar çok katmanlıdır. Bir hastanın odasından görülen bir ağaç, kuşların hafif cıvıltıları, bazen ilaçlardan daha fazla iyileştirici etki yaratabilir. Bu tür unsurlar yalnızca hastayı değil; ona eşlik eden aile üyelerini, arkadaşlarını ve hatta bakım verenleri de sakinleştiren bir süreci kapsar.